Çifte Gökkuşağı Günü

Atatürk Arboretumu'yla ilgili fotoğraflara bakarken denk geldiğim; yandaki, gün batımı fotoğrafı üzerinden, geçen seneye; "An'lık anımsamalar"...

Geçmiş bir günü nasıl anımsarsınız?
O güne ait zihinde öne çıkan bir kısım imlerle. O, öncelikli anımsadığımız şeyler, günün öne çıkan etiketleridir ve diğer ayrıntılarını da peşi sıra getirir.
Bir fotoğraf, bir gökkuşağı, bir telefon konuşması, bir...

Belki edebi söylemlerde çokça bu yönde nitelenmiş olmasının etkisiyle; belki de "pazartesi sendromu", diye adlandırılan durumu yaşayabilen bünyelerin, algılamasının farklı bir tezahürü olarak; "gün batımları, hüzünlüdür", gibi bir genel geçer yargı söz konusu.
Tabii ki, farklı ruh hallerinde farklı hissedebilmek mümkün. Ama, aksine; gün batımlarını; enerji/içsel güç arttırıcı, oluşan renk oyunlarını izlemeyi ise; heyecan verici, buluyorum. Tıpkı; sonbaharı sevip, dökülmüş kuru yapraklar üzerinde çıtırtılarını duyarak yürümeyi, keyifli bulduğum gibi...

Peki, konu başlığıyla, gün batımlarının ne ilintisi var?
İlintisi; yandaki fotoğrafın, çifte gökkuşağı görme deneyimimle aynı tarihe; 2 Ekim 2005'e ait olması...
Evet, ilk defa çifte gökkuşağı görme deneyimi atlatmış bir bünyenin, zihninde kalan o heyecan verici tadı çağrıştıran bir fotoğraf.

Oky kişisi tarafından çekilmiş olan fotoğrafla ilgili, açık olduğu zamanlarda Karablok'ta mevzusu geçmişti. Fotoğrafa, fotokritik'te denk gelince; an'lık anımsama, olarak buraya da not düşmek istedim.

Oky kişisine ait olan, fotokritik'teki denemeler portfolyosu altındaki diğer fotoğraflar da, bu gün batımı kadar görmeye değer.
Beni Fotokritik'e götüren; Atatürk Arboretum'u fotoğrafları da renkleriyle kendine hayran bırakacak türden.

İstanbul Atatürk Arboretumu; Belgrad Ormanı yanındaki bir saklı bahçe..